Μετά την οριστική απόφαση για την ίδρυση του Μουσείου στο διώροφο οίκημα της Μυρτιάς, άρχισε η «oδύσσεια» της συλλογής του υλικού από τον Γιώργο Ανεμογιάννη. Φρόντισε να συγκεντρωθούν οι πρώτες εκδόσεις των βιβλίων του και κείμενα που δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά κι εφημερίδες. Σχημάτισε κατάλογο και με βάση αυτόν, αναζητούσε από στενούς φίλους και συγγενείς, παλαιοβιβλιοπωλεία, αρχεία, βιβλιοθήκες μαθητικά τετράδια, λευκώματα, προσωπικά είδη κι επιστολές του Νίκου Καζαντζάκη.
Η επίπονη αναζήτηση συνεχιζόταν επί χρόνια «με την επιμονή που πρέπει να χαρακτηρίζει παθιασμένους συλλέκτες και με το ακατάβλητο πείσμα όσων θέλουν να πετύχουν ένα σκοπό» (αναφέρει ο ιδρυτής του Μουσείου). Η αναζήτηση συνεχίστηκε και σε χώρες του εξωτερικού, μια προσπάθεια που απέφερε καρπούς με την εύρεση ξενόγλωσσων εκδόσεων κι επιστολών, δωρεές που με προθυμία κι ενθουσιασμό προσέφεραν διάφορα πρόσωπα.
Στη διάρκεια αυτής της αναζήτησης είχε την ηθική και υλική συμπαράσταση της Ελένης Καζαντζάκη, η οποία του πρόσφερε αρχειακό υλικό αλλά και διευθύνσεις, που τον οδήγησαν σε επαφές με πολύτιμες πηγές εύρεσης υλικού για το Μουσείο. Οι περιπέτειες κι οι δυσκολίες στην αναζήτηση, εξεύρεση κι εξασφάλιση του υλικού, όπως και στην εξεύρεση των οικονομικών πόρων, υπήρξαν πολλές, μα οδήγησαν στο τελικό αποτέλεσμα: να συγκροτηθεί ένα μουσείο με σπάνιο υλικό, ένας χώρος μνήμης και προσκυνήματος για τον Νίκο Καζαντζάκη.
Τα περισσότερα από 50.000 αντικείμενα ταξινομήθηκαν στις παρακάτω συλλογές:
- Επιστολές
- Ολόγραφα - Αυτόγραφα
- Εκδόσεις - Άρθρα - Μελέτες
- Δημοσιεύματα Τύπου
- Φωτογραφίες
- Ηχητικά ντοκουμέντα
- Τεκμήρια κινούμενης εικόνας
- Θεατρικό υλικό
- Έργα Τέχνης
- Προσωπικά αντικείμενα
Διαβάστε για την «οδύσσεια» της συλλογής όπως την έζησε και την περιγράφει ο ιδρυτής, Γιώργος Ανεμογιάννης στο: Η Οδύσσεια ενός Μουσείου.
