«Τα “τεφτέρια” όπου έγραφε την Οδύσεια (κάθε τεφτέρι και ραψωδία), ο Καζαντζάκης τα φύλαγε σ’ ένα όμορφο κρητικό βουργιάλι (ταγάρι) που του είχα χαρίσει και που είχε υφανθεί επίτηδες στο Ρέθεμνος» αναφέρει ο αδελφικός του φίλος Παντελής Πρεβελάκης στο Τετρακόσια Γράμματα του Καζαντζάκη στον Πρεβελάκη (σ. 40).
Οι βούργιες χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά τροφίμων και ποτών, αλλά και εγγράφων ή βιβλίων. Το συγκεκριμένο βουργιάλι είναι μάλλινο, υφασμένο σε παραδοσιακό κρητικό αργαλειό, με προέλευση την κεντρική Κρήτη (Π.Ε. Ρεθύμνου και Ηρακλείου) και χρονολόγηση κατά τα τέλη του 19ου αιώνα, όπως μας πληροφορεί η έρευνα της κ. Ζωής Παπαδάκη, ιδρύτριας του εργαστηρίου υφαντικής Εργαστίνη, την οποία μοιράστηκε ευγενικά μαζί μας. Ανήκει στην κατηγορία των κεντητών υφαντών με ενυφασμένη διακόσμηση και βασικό χρώμα το κόκκινο, ενώ τα ξόμπλια έχουν μεγάλη χρωματική ποικιλία. Η μπροστινή πλευρά έχει υφανθεί με την τεχνική των κιλιμιών, σε διακοσμητικές ζώνες με γεωμετρικά μοτίβα, κυρίως ρόμβους. Η πίσω πλευρά, που δεν προορίζονταν να είναι ορατή, έχει βασική τεχνική ύφανσης σε ριγωτό μοτίβο. Οι δύο πλευρές ράβονται μεταξύ τους με μια ειδική πολύχρωμη ραφή που λέγεται τροχός.
Το 1960 ο νεαρός τότε Fred Reed, διακεκριμένος έπειτα δημοσιογράφος, μεταφραστής και συγγραφέας, αγοράζει τυχαία σ' ένα βιβλιοπωλείο στο Χόλυγουντ την αγγλική μετάφραση του μυθιστορήματος Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται. Όπως ο ίδιος εκμυστηρεύτηκε, το βιβλίο αυτό θα του άλλαζε τη ζωή. Έμαθε ελληνικά και σε λίγα χρόνια εκδόθηκε η μετάφραση του έργου του Καζαντζάκη Ταξιδεύοντας: Ο Μοριάς που έκανε ο Reed στα Αγγλικά υπό τον τίτλο Journey tο the Morea.
«Για λόγους πολιτικούς μου ήταν αδύνατο να φύγω από τον Καναδά, όπου είχα βρει καταφύγιο ως ανυπόταχτος στον αμερικάνικο στρατό στο Βιετνάμ. Έστειλα λοιπόν τη σύζυγό μου ως αντιπρόσωπο στην Γενεύη, όπου κατοικούσε η κα. Καζαντζάκη. Τότε, σε μια συναισθηματικά φορτωμένη συνάντηση της χάρισε το κόκκινο κρητικό βουργιάλι». Ο Reed στη συνέχεια κράτησε για χρόνια το βουργιάλι στην οικία του, έχοντάς το ως στολίδι. Τελικά, η δωρεά του αντικειμένου αυτού στο Μουσείο Καζαντζάκη έγινε το 2013 και σημαντικό ρόλο σε αυτήν έπαιξε ο Διονύσιος
Σκαλιώτης, επί δεκαετίες καλός φίλος του Fred Reed, ο οποίος παρέδωσε και το βουργιάλι στο Μουσείο.
Το Μουσείο Νίκου Καζαντζάκη έχει μία ιδιαίτερη συλλογή προσωπικών αντικειμένων του οικουμενικού συγγραφέα. Τα προσωπικά του αντικείμενα, μεταξύ άλλων, μας παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για τον άνθρωπο Καζαντζάκη. Η καθημερινή του ζωή και οι προσωπικές του συνήθειες αντικατοπτρίζονται στη χρήση αυτών των αντικειμένων υλικού πολιτισμού.
Στο πλαίσιο της συνεργασίας που έχει αναπτυχθεί με την Εργαστίνη, το Μουσείο δρομολογεί την οργάνωση εργαστηρίων παραδοσιακών τεχνικών ύφανσης με σκοπό την ενίσχυση της διάδοσής τους στο κοινό, ενώ όσοι επιθυμούν θα μπορούν να προμηθευτούν από το Πωλητήριο και το E-Shop του Μουσείου χρηστικά αντικείμενα και είδη δώρου εμπνευσμένα από το μοτίβο του βουργιαλιού.
